Hoe kan het gebruik van 'redelijke' normen tot een patstelling leiden?

In onderhandelingen worden precedenten vaak gebruikt om het eigen standpunt kracht bij te zetten. Sommigen stellen zelfs dat hun standpunt een principekwestie is: een percentuele loonverhoging in de ene Collectieve Arbeid Overeenkomst (CAO) zou maatgevend zijn voor die in een andere. Pragmatische of willekeurige verschillen escaleren tot principiële en nagelen de partijen vast. Dit wordt dus niet bedoeld met "redelijke" of "objectieve" normen. De norm die een partij voorstelt is niet de enige. De paradox is daarom dat voor de keuze van een norm ook weer een objectieve norm nodig is.